Dzieła geniuszu mają to do siebie, że nawet kiedy rysują żywo nicość rzeczy, kiedy nawet w całej jasności ukazują i pozwalają odczuć nieuchronną nieszczęśliwość życia, kiedy ponadto wyrażają straszliwą rozpacz, to jednak zawsze wielkim duszom pogrążonym właśnie w skrajnym przygnębieniu, rozgoryczeniu, nicości, w nudzie i zniechęceniu do życia lub przeżywającym dotkliwe, zabójcze nieszczęście są pocieszeniem, a chociaż rozważają i ukazują jedynie śmierć, rozpalają w nich wygasłe uniesienia, które im przywracają, chociażby doraźnie, tamto ich przepadłe życie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz